Karolina Bielawska
Cykl Rysy - @ Warszawa Stare Miasto
Cykl Rysy - @ Warszawa Stare Miasto
Później i trochę wcześniej - @ Warszawa Centrum
Później i trochę wcześniej - @ Warszawa Centrum
Później i trochę wcześniej - @ Warszawa Centrum
Później i trochę wcześniej - @ Warszawa Centrum
Później i trochę wcześniej - @ Warszawa Centrum
BIO
Malarka, artystka wizualna związana z Warszawą. Ukończyła studia na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Zajmuje się malarstwem abstrakcyjnym, które łączy z rysunkiem, obiektami i instalacjami. Miesza różne techniki malarskie i materiały takie jak płyty gipsowe, emalie i werniksy. Finalistka konkursu Artystyczna Podróż Hestii w 2015 roku i II Konkursu „Ale Sztuka! Młode Malarstwo Polskie" w 2016 roku. Uczestniczyła w pierwszej edycji Biennale de La Biche w 2017 roku. W swoich kompozycjach często nawiązuje do przestrzeni mieszkalnych, a także estetyki i architektury miejskiej. Chętnie reinterpretuje awangardowe malarstwo i projektowanie. Jest reprezentowana przez Galerię Wschód oraz Double Q Gallery z Hong Kongu.
Artwork
Cykl Rysy, akryl na płótnie, 2024
Cykl Rysy, gwasz i akryl na papierze, 2024
Cykl Rysy składa się z prac na papierze i płótnie, inspirowanych eksperymentalnym Baletem triadycznym Oskara Schlemmera – niemieckiego malarza i teoretyka sztuki związanego z Bauhausem. Charakterystyczne dla jego sztuki były postacie o geometrycznych formach, których twarze ukazywane z profilu były zanonimizowane. Podobne idee wprowadzał w teatrze, gdzie aktorzy ukrywali twarze za maskami, a ich kostiumy w ograniczonym stopniu umożliwiały ekspresję ruchów ciała. Motywy stworzone przez Karolinę Bielawską nawiązują do teatralności, scenograficzności oraz maski jako kluczowego symbolu teatru, który artystka reinterpretuje, inspirując się koncepcją Schlemmera. Jej prace czerpią z bogatej historii maski i jej symbolicznego wymiaru, balansując na granicy między odsłanianiem a ukrywaniem emocji. Kompozycje charakteryzują się typową dla artystki minimalistyczną paletą kolorystyczną i oszczędną formą.
Później i trochę wcześniej, akryl na płycie gipsowej, 2016
Później i trochę wcześniej, akryl na płycie gipsowej, 2016
W obrazie „Później i trochę wcześniej” artystka wykorzystała płyty gipsowo-kartonowe, które są popularne w pracach budowlanych. To tani i łatwy materiał do przekształcania każdej przestrzeni, zwłaszcza tej mieszkalnej. Strategia łatania, zakrywania czy dzielenia przestrzeni jest dla artystki związana z przestrzenią pamięci. Warstwowość staje się tu fundamentalna. Kolorystyka obrazu nawiązuje do estetyki polskich mieszkań i zjawiska określanego potocznie mianem „pastelozy” z początku lat dziewięćdziesiątych, które było szybką metodą „ożywiania” przestrzeni miejskiej, głównie ponurych osiedlowych obszarów czy szarych wieżowców poprzez pokrywanie ich masywnymi płytami budowlanymi, styropianem i kolorowymi farbami. Według Filipa Springera był to najłatwiejszy sposób zmiany charakteru otoczenia z socjalistycznego na kapitalistyczny.