Nicolas Grospierre
Seledynowy - @ Warszawa Centrum
Seledynowy - @ Warszawa Centrum
BIO
Artysta wizualny i fotograf związany z Warszawą. Studiował nauki polityczne i socjologię w Paryżu i Londynie. Jego praca koncentruje się na projektach dokumentalnych, które badają zbiorowe wspomnienia i nadzieje związane z architekturą modernistyczną. Druga strona jego twórczości koncentruje się na fotografii konceptualnej i kładzie nacisk na gry umysłowe, jednocześnie prezentując atrakcyjne, zmysłowe obrazy, a nawet instalacje. Grospierre został nagrodzony Złotym Lwem na 11. Biennale Architektury w Wenecji w 2008 roku (wraz z Kobasem Laksą), za wystawę Hotel Polonia w Pawilonie Polskim.
Artwork
Seledynowy, cykl Kolorbloki, fotografia, 2006
„Kolorbloki” to cykl fotografii budynków pokrytych emalitem, syntetycznym, nieprzezroczystym, kolorowym szkłem, który służył do budowy w latach sześćdziesiątych i siedemdziesiątych w Europie Zachodniej i krajach tzw. bloku wschodniego. Fotografie są komponowane w sposób modułowy, czyli z wykorzystaniem modułowości paneli ze szkła emalitu. Chociaż prezentowane budynki są w rzeczywistości różne, ich zdjęcia zostały tak zmanipulowane, aby ich elewacje miały te same proporcje i taką samą liczbę pięter. Jedynym niezmienionym motywem na tych fotografiach jest kolor elewacji. Panele emalitu są jednymi z ostatnich spadkobierców modernistycznej tradycji w architekturze, w której prostota i funkcjonalność były wartościami kardynalnymi. Słaba jakość szkła emalitu pokazuje jednak „modernizm zdegenerowany”, który utracił swój niegdysiejszy blask. „Kolorobloki” Grospierra nie są krytyką modernizmu w architekturze, wręcz przeciwnie. Projekt wykorzystuje gramatykę modernizmu do pokazania jego ograniczeń, ale z dużą dozą sympatii do tej architektury i fotografowanych budynków.